دل داده ام برباد بر هر چه باداباد

مجنون تر از لیلی شیرین تراز فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نصب داری

از تیره دودی از دودمان باد

آب از تو طوفان شد خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش در جان باد افتاد

دستی ز کرم به شانه ما نزدی

بالی به هوای دهنه ما نزدی

دیری است دلم چشم به راهت دارد

ای عشق سری به خانه ما نزدی

آن روز

بگشوده بال و بر

باسر به سوی وادی خون رفتی

گفتی:

دیگر به خانه باز نمیگردم

امروز من به بای خودم رفتم

فردا

شاید مرا به شهر بیارن

          _بر روی دستها_

اما

حتی تو را به شهر نیاورند

گفتند:

چیزی از او باقی نمانده است

                       جز راه نا تمام