دل داده ام برباد بر هر چه باداباد

مجنون تر از لیلی شیرین تراز فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نصب داری

از تیره دودی از دودمان باد

آب از تو طوفان شد خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش در جان باد افتاد

دستی ز کرم به شانه ما نزدی

بالی به هوای دهنه ما نزدی

دیری است دلم چشم به راهت دارد

ای عشق سری به خانه ما نزدی

آن روز

بگشوده بال و بر

باسر به سوی وادی خون رفتی

گفتی:

دیگر به خانه باز نمیگردم

امروز من به بای خودم رفتم

فردا

شاید مرا به شهر بیارن

          _بر روی دستها_

اما

حتی تو را به شهر نیاورند

گفتند:

چیزی از او باقی نمانده است

                       جز راه نا تمام

 شب آمد روزگار دل تمام است

به دستت اختیار دل تمام است

من از چشم تو خواندم روز آغاز

که با این عشق کار دل تمام است